พ่อมาส่งจ้อยที่ร้านตัดผมและก็บอกจ้อยว่า ถ้าตัดผมเสร็จให้นั่งรอพ่ออยู่ที่ร้าน ห้ามไปไหน พ่อเอาของไปส่งลูกค้าเสร็จแล้วจะรีบมารับ จ้อยรับปากกับพ่อ แล้วจึงเข้าไปในร้าน ซึ่งมีลูกค้าอยู่สองราย
“อ้าว จ้อย วันนี้มาตัดผมเหรอ แล้วมากับใคร พ่อจงไปไหนล่ะ” ลุงเจ้าของร้านถาม ขณะที่มือก็ตัดผมให้ลูกค้าไปด้วย
“พ่อเอาของไปส่งให้ลูกค้าครับ พ่อให้มาตัดผมกับลุง เสร็จแล้วก็ให้นั่งรอที่ร้าน ห้ามไปไหนครับ” จ้อยตอบตามที่พ่อได้บอกไว้
“ถ้างั้นจ้อยก็รอสักครู่นะ ลุงเสร็จสองหัวนี้จะตัดให้จ้อยเลย อ้อ จ้อยดูหนังใหม่ออนไลน์ไปก่อนละกัน หนังเพิ่งจะเล่นไปได้แป๊บเดียว สนุกๆ ทั้งนั้น ลุงเลือกเรื่องที่ดูได้ทั้งผู้ใหญ่และเด็กเลยล่ะ” ลุงบอก
“ครับ” จ้อยรับคำ แล้วก็จ้องไปที่สมาร์ททีวีขนาดสี่สิบนิ้ว ซึ่งบนจอกำลังฉายภาพเคลื่อนไหวที่น่าสนุกและตื่นเต้นจนจ้อยเริ่มจะเพลิน ไม่นึกถึงเวลาที่ต้องรอตัดผมเลย ทั้งๆ ที่จ้อยไม่ค่อยชอบรออะไรนานๆ ตอนที่พ่อบอกให้รออยู่ที่ร้าน จ้อยยังทำหน้ามุ่ยเลย แต่ตอนนี้จ้อยเต็มใจรอเลยก็ว่าได้
เกือบสามสิบนาทีที่จ้อยนั่งรอแบบไม่มีอาการกระวนกระวาย แล้วลุงช่างตัดผมเจ้าประจำของพ่อก็เรียกจ้อย
“จ้อย มาตัดผมได้แล้ว ถึงคิวละนะ”
จ้อยลุกไปที่โต๊ะตัดผมพลางหันไปมองจอทีวีพลาง ทำเอาคุณลุงช่างหัวเราะคิกคักและเอ่ย
“ติดหนังเสียแล้วสินะ ถ้างั้นลุงจะหมุนเก้าอี้ให้จ้อยดูหนัง แล้วลุงจะตัดผมให้หล่อระเบิดไปเลย ดีไหม?”
“ดีครับ ดี ขอบคุณครับ ลุง” เด็กชายชั้นประถมปีที่สี่มีสีหน้าสดใสขึ้น ก่อนจะทรุดนั่งบนเก้าอี้ที่ต้องต่อชั้นเสริม เนื่องจากเด็กน้อยตัวค่อนข้างเล็ก จากนั้น ลุงช่างก็ลงมือบรรเลงความหล่อและจ้อยก็บรรเลงความบันเทิงต่อไป
หลังจากตัดผมเรียบร้อย ลุงช่างก็ให้จ้อยไปหนังดูหนังรอพ่ออย่างสบายใจ จ้อยดีใจมากที่พ่อบอกให้รออยู่ที่ร้านตัดผม พ่อคงจะรู้ว่าลุงช่างเปิดความบันเทิงให้ลูกค้าดูแน่เลย แล้วพ่อก็รู้อีกว่า ลูกชายคนเดียวของพ่อชอบดูหนังเป็นชีวิตจิตใจ ช่างเหมาะเจาะและลงตัวจริงๆ แบบนี้ ถ้าวันหลังพ่อให้มาตัดผม แล้วนั่งรอ จ้อยจะไม่อิดออดเลยเชียว เพราะมันถูกจริตจ้อยมากๆ
เกือบสองชั่วโมง พ่อก็มารับจ้อย
“ขอบคุณพี่ศักดิ์นะครับ ที่ช่วยดูแลเจ้าจ้อย” พ่อมาถึงก็ขอบคุณลุงช่างตัดผมพลางจ่ายค่าตัดผม
“ไม่เป็นไรหรอก ได้บริการลูกค้าระดับวีไอพีแบบจ้อย พี่ยินดี จ้อยไม่วุ่นวายเลยนะ เป็นเด็กดีมาก” ลุงช่างชมจนจ้อยยิ้มแทบไม่หุบ
“เจ้าจ้อยมันชอบดูหนังมากครับ ผมถึงว่าคิดถูกแล้วที่ให้เจ้าจ้อยรอผมอยู่ที่ร้านพี่ศักดิ์ ถ้าให้ไปรอที่อื่นมีหวังเจ้าจ้อยหน้าตูมแน่ครับ ลูกผมคนนี้ บางทีมันก็เอาแต่ใจตัวเอง โดยเฉพาะกับพ่อกับแม่” เอาล่ะสิ เพิ่งจะได้รับคำชมไปหมาดๆ พ่อพูดความจริงเสียทำให้จ้อยหน้าชาเลย แต่ลุงช่างก็ช่วยให้กำลังใจว่า
“เด็กมันก็คือเด็กล่ะครับ แต่ยังไงพี่ก็ว่าจ้อยดีกว่าเด็กอีกหลายๆ คนแถวนี้ จ้อยยังช่วยพ่อช่วยแม่ทำงาน บอกให้รอก็รอ เด็กบางคนบอกให้รอไม่รอหรอกนะ นู่นไปอยู่ร้านเกมนู่นแน่ะ แบบจ้อยน่ะ ดีแล้ว ภูมิใจได้เลย” พูดจบ ลุงช่างก็พูดกับจ้อยต่อ
“จ้อยเอ๊ย ที่ลุงชมน่ะ ลุงพูดความจริงนะ สิ่งที่จ้อยเป็นนั้นดีแล้ว เพียงแต่จ้อยต้องปรับปรุงตัวเอง อย่าเอาแต่ใจกับพ่อกับแม่มากนัก มันไม่ดีรู้ไหม”
“เข้าใจแล้วครับ ลุง ขอบคุณนะครับ ที่ให้ผมดูหนังใหม่ออนไลน์ ผมชอบมากเลย เดือนหน้าผมจะมาตัดผมอีก พ่อก็จะตัดด้วยครับ แล้วเราจะมาดูหนังกันใหม่นะครับ” จ้อยพูดน้ำเสียงอ่อนโยน ก่อนจะออกจากร้านตัดผมและกลับบ้านด้วยความสุขเต็มใบหน้า เพราะบาร์เบอร์พาเพลิน